Van plastic tasjes verbod naar genocide

Vrijspreker: U wilt vandaag een speciaal aspect van oorzaak en gevolg belichten. Wat is dat?

Opperdienaar: Je ziet wel eens een libertariër die denkt beet te hebben als hij zijn gesprekspartner over de overheid hoort klagen. Die klacht gaat dan meestal over een belachelijker interactie met een onredelijk bureaucratisch apparaat dat irrationeel lijkt te zijn zolang je er vanuit blijft gaan dat hun bedoelingen goed zijn. 

De libertariër denkt nu dat hij zijn gesprekspartner er op kan wijzen dat deze zelf vraagt om deze overheid. Bijvoorbeeld doordat zijn gesprekspartner voor een verbod op plastic zakjes is.

Vrijspreker: Dit stuit op onbegrip?

Opperdienaar: De gesprekspartner snapt namelijk niet het verband tussen zijn steun voor een plastic zakjes verbod en het apparaat dat hem het leven zuur maakt. Hij ziet daar het oorzaak gevolg verband niet tussen. Dough Casey gelooft dat libertariërs een genetische afwijking hebben waardoor ze dat kunnen zien. Het is een magische libertarische super power die niemand anders heeft. Het is alsof je de zwaartekracht kunt opheffen. Voor ieder normaal mens is het onmogelijk hier oorzaak en gevolg te zien.  Ze zien niet het probleem om hun heersers aan de ene kant te vragen plastic tasjes te verbieden, maar ze aan de andere kant te vragen niet te verbieden om een dakkapel op hun huis te zetten. In zijn meeste extreme vorm zien ze niet dat een overheid die je alles kan geven wat je maar wilt hebben, je ook alles kan afnemen wat je maar kunt produceren.

Normale mensen zonder deze genetische afwijking zien de interactie met de overheid als de interactie met de kapper. Die kun je immers ook vragen om wel je oren vrij te laten, maar niet je hoofd kaal te scheren? Dus kan ik de overheid ook wel vragen om een plastic tasjes verbod, maar niet om een dakkapellen verbod.  Het zijn immers beiden dienstverleners en dienaars? 

Vrijspreker: Daar gaat het mis denk ik.

Opperdienaar: Inderdaad.

  1. Macht uit handen geven is fundamenteel anders dan een dienstverlener iets vragen. De kapper krijgt geen macht over je, terwijl als iemand je eenmaal tot A kan dwingen, kan hij je tot alles dwingen.
  2. Vanwege de collectieve eigenschap van de overheid, kan jij vragen om anderen iets te verbieden, maar anderen kunnen ook vragen om jou iets te verbieden. Dit is niet het geval bij de kapper.

Degenen die macht willen zullen ook altijd falen in het gestelde doel. Ipv minder armen dankzij bijstand, worden het er meer, ipv meer veiligheid door geitenhoeders in het midden oosten op te blazen, worden we minder veilig, ipv minder ongelijkheid, krijgen we meer ongelijkheid, ipv een beter milieu worden alle bomen omgehakt, ipv zorg voor iedereen krijg je wachtlijsten voor iedereen, etc. Dit falen wordt een argument voor meer macht en geld. Omdat de onderdaan in feite al voelt dat hij zijn zelfbeschikking kwijt is, zal hij blijven smeken om meer stokslagen, zodat hij van zijn dienaar krijgt waar hij om vraagt. Hij voorspelt de behoefte van de dienaar en vraagt er om. Dan maakt hij zichzelf wijs dat hij controle heeft.

In de chaos theorie bestaat er iets zoals het 'butterfly effect'. In complexe systemen zoals het weer, kan een vlinder die met zijn vleugels slaat in Japan een orkaan in de VS veroorzaken. Dit heet ook wel dat het systeem zeer gevoelig is voor variaties in de initiële toestand. Dat wil niet zeggen dat elke vlinder vleugelslag in Japan een orkaan n de VS veroorzaakt. Het is meer dat als je terug zou rekenen wat er bijdroeg aan die orkaan, dat dit oplost in een heleboel kleine maar essentiële oorzaken. Alleen mensen met genetische libertarische superpowers, kunnen inzien dat een genocide kan worden teruggerekend naar een serie hele kleine maar essentiële plastic tasjes verboden, rookverbod, vuurwerkverbod, AOW, minimumloon.

Vrijspreker: Als je eenmaal die knop indrukt en om geweld vraagt..... 

Opperdienaar: Als je die knop indrukt volgt de rest met een grotere betrouwbaarheid dan in een gebruikelijk chaotisch systeem zoals het weer. Het is als het aansteken van een lont. De onderdaan gaat akkoord met een piepkleine belasting voor de super rijken en nadat hij dat knopje indrukt, groeit het gezwel door totdat zelfs de middenklasse meer dan de helft van zijn salaris in moet leveren. Tussen het plastic tasjes verbod en de genocide zitten natuurlijk wel vele jaren, vele stappen en mislukte oorlogen en allerlei mislukte programma's die maar doorgroeien als gevolg van hun falen.Echter, de weg is ingeslagen, de koers is gezet.
Oorzaak en gevolg, mensen blijven het niet zien en er uitzonderingen op maken
government helps gig economy

Comments:

Doneer2