Vrijspreker: Gaat de westerse wereld de Oekraïne toevoegen aan haar invloedssfeer?

Opperdienaar: Als Oekraïne in de westerse invloedssfeer komt, moet er een hoop geld naar toe. Dat wordt waarschijnlijk nooit terugbetaald. Dat doet denken aan het Romeinse keizerrijk. Die hadden aan de periferie van hun rijk ook cliënt staten die loyaliteit eenvoudig konden wisselen en daarom veel geld konden bedingen voor deze loyaliteit. Dit gold ook tijdens de koude oorlog voor staten die tussen Amerika en Rusland konden wisselen. Egypte liet de grote Aswan stuwdam bouwen met Russische steun, nadat Amerikaanse hulp verviel als gevolg van de erkenning van de volksrepubliek China. Later ontving de Egyptische overheid alsnog jarenlang miljarden aan Amerikaanse steun, toen de overheid weer loyaliteit wisselde. Egypte heeft na 6000 jaar overheid een relatief gigantisch leger dat tussen de 10-30% van de economie uitmaakt en honderd duizenden mensen in dienst heeft. Het gemiddelde inkomen is 3256$/jaar.

Het verlies dat keizerrijken aan hun periferie ondergaan, doet een beetje denken aan Hawking straling. Hawking voorspelde voor het eerst dat een zwart gat toch straalt, ondanks dat er niets uit kan ontsnappen omdat het zo zwaar is. Dit omdat er een continue creatie en vernietiging is van deeltjes en anti deeltjes en dat dit op de grens van het zwarte gat, de zogenaamde 'event horizon' er voor zorgt dat 1 van die deeltjes naar binnen getrokken worden, terwijl de andere helft naar buiten gaat. Hierdoor straalt het zwarte gat en verliest het energie totdat het uiteindelijk verdampt.

De 'event horizon' van het zwarte gat is haar ondergang, het zuigt van alles naar binnen, maar verliest uiteindelijk alles via straling.

Zo ook met een keizerrijk. De staten aan de grens van keizerrijk, de event horizon, vragen enorm veel energie en zijn labiel, omdat ze keuze hebben zich los te weken. Het geld dat er naar toe moet, is als de straling die het zwarte gat verliest en dat haar ondergang wordt. De Romeinen hadden met aanvallen van Hunnen te maken aan de randen van het keizerrijk, die een nieuw type asymmetrische boog hadden ontwikkeld, die je goed vanaf een paard kon afschieten en die toch grote kracht had. De Romeinen konden ze militair eigenlijk niet aan, maar hadden nog een hoop geld dat ze in het verleden verzamelden. Ze kochten de loyaliteit van de Hunnen die prompt de Goten voor ze versloegen. Het blijkt uit archeologische opgravingen echter dat de graven van de Hunnen steeds meer goud bevatten naarmate de tijd vorderde. De bedragen die de Hunnen tot loyaliteit konden overhalen werden groter en groter en de inkomsten van het Romeinse rijk daalden. De vijanden werden ook nooit helemaal verslagen, zodat hernieuwde steun nodig was. De Hunnen dreven zelfs Goten naar de Romeinse grens toe om daar voor problemen te zorgen. 

Uiteindelijk kostte de peripherie van het keizerrijk al hun opgespaarde kapitaal en daarna kwamen de echte aanvallen van alle kanten. Tegen die tijd vochten Romeinen zelf al liever niet meer en genoten wat meer van het leven met een goede orgie en bacchanaal op zijn tijd. Het Romeinse rijk was daarmee als een zwart gat, het slokte van alles op, maar moest het daarna weer afstaan om loyaliteit aan de randen te kopen.

Voor wie wat meer scheikundig is aangelegd dan astronomisch, kun je de satellietstaten van een keizerrijk vergelijken met valentie elektronen. De buitenste elektronen van een atoom, zitten niet zo sterk vast aan de kern en het atoom staat ze gemakkelijk af. Noem het losbandige elektronen. Als niet alle valentie-elektronen benut zijn, dus als een molecuul vrije elektronen heeft, spreken we van een radicaal. De radicaal heeft weinig binding met de kern van het atoom waar hij toe behoort. De energetische configuratie van radicalen is zeer ongunstig en deze deeltjes zijn dan ook zeer reactief. Gooi een stukje natrium in water en het ontploft. Gooi een stukje goud in water en het wordt alleen nat.  Goud wordt dan ook een edelmetaal genoemd, omdat het geel last heeft van losbandige satellietstaat elektronen die allerlei reacties aangaan.

Via valentie elektronen spring ik dan weer naar keizer Valens, de laatste echte Romeinse keizer die zijn leger naar een catastrofale nederlaag leidde bij de slag van Adrianople.

Vrijspreker: U haalt er weer van alles bij, maar wat betekent dit nu voor het keizerrijk?

Opperdienaar: Dat degene die de satellietstaat wint, niet automatisch de winnaar is. De periferie is kostbaar.

Comments: