Vrijspreker: U zag een opvallend bericht dat kleur langzaam verdwijnt uit deze wereld. Hoe zou dat komen? 

Opperdienaar: Dat kwam inderdaad uit een onderzoek met AI. Dit soort dingen vind ik altijd interessant. Behalve alle regenboogvlaggen en zebrapaden natuurlijk, lijken kleuren te verdwijnen. Ik denk dat er een angst bestaat om op te vallen. Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg. Probeer niet boven het maaiveld uit te steken. Ik moet ook altijd denken aan die foto's van het einde van de USSR. Ook al zo grauw en grijs en uitzichtloos.

Zoals schoonheid afgunst veroorzaakt bij lelijke mensen, rechtvaardigheid woede bij slechte mensen en rijkdom afgunst bij arme mensen, leveren kleuren woede op bij kleurloze mensen. Meestal komt daar dan een irritante intellectuele rechtvaardiging bij waarom het lelijke toch mooi is, de onrechtvaardigheid het toppunt van rechtvaardigheid en de armoede een bewuste keuze voor een betere planeet is met een gelijke welvaartsverdeling. Het aller irritantst is het als die mensen dan hun intellectuele rechtvaardiging gaan projecteren op anderen die ze toewerpen: "Kom er nu eens eerlijk voor uit dat je gewoon armen arm wilt houden", "slank is verwerpelijk of kijk eens naar mijn gesubsidieerde 'kunst'" of "we proberen hier levens van omaatjes te redden, terwijl jij als het ware met een mitrailleur op het dorpsplein virussen staat rond te sproeien."

Ik denk dat de kleuren in hun schulp gekropen zijn. Kleur is een uiting van individualisme, wat we willen met zijn allen is collectivisme. Plus dat in de natuur kleuren vaak dienen om je mannelijkheid of toxiciteit te benadrukken. Dat is dubbel plus slecht: toxic masculanity. 

Comments: