Vrijspreker: Het standaard argument voor arbeidsmarkt regulering is altijd "Als werknemers niet beschermd worden door de overheid, dan drijven de graaiende ondernemers de lonen van hun hulpeloze werknemers omlaag tot het niveau waarop ze nog net kunnen overleven. Ze willen immers hun winst maximaliseren en werknemers hebben veel minder macht dan werkgevers." Dit is de zogenaamde 'race to the bottom'. Klopt dit volgens U?

Opperdienaar: Het argument gaat er goed in bij machteloze, geknechte onderdanen. Die denken:"Ik voel me inderdaad machteloos en uitgebuit". Ze zijn alleen niet in staat de ware uitbuiter te lokaliseren. Dit omdat de overheid hun vervangende ouder is, hun verzorger en beschermer. Ze kunnen die niet als hun uitbuiter zien, het zit hard ingebakken. De overheid wil immers dat ze een veiligheidsgordel dragen? Zonder minimumloon zou hun werkgever ze net genoeg geven om te overleven en gebruikt hij het geld om een dure auto te kopen. Maar een ondernemer gebruikt niet alleen arbeid, hij/zij heeft ook kapitaal en ruwe materialen nodig. 

Vrijspreker: Ja, waarom drijft de ondernemer de prijs van zink niet naar 0 om zijn winst te maximaliseren als zijn productieproces zink vereist?

Opperdienaar: Zink heeft inderdaad niet alleen geen vakbond, zink heeft ook geen overheidsbescherming, zink heeft een bestaansminimum van nul. Zink heeft geen stem, kan geen ingezonden brieven sturen naar dagbladen. Niemand heeft medelijden of empathie met zink. Zink heeft niet eens stemrecht. Toch gaat de prijs van zink niet naar 0. Aan de verkoopkant zit immers ook een ondernemer die winst wil maken. 

Vrijspreker: Maar dat is anders met een werknemer?

Opperdienaar: Dat is inderdaad wat onderdanen denken, want ze zien zichzelf niet als ondernemer die zijn arbeid verkoopt. Maar ze willen natuurlijk ook hun inkomsten maximaliseren voor de arbeid die ze leveren. Maar 'learned helplessness' is een cruciaal onderdeel van uitbuiting. Alleen machteloos gemaakte onderdanen, kunnen worden uitgebuit.

Vrijspreker: Vanwaar dat onderscheid dan tussen werknemers en ondernemers?

Opperdienaar: Het technische verschil is dat een ondernemer pas betaald krijgt als het product klaar is en verkocht. Een werknemer krijgt een loon betaald in afwachting van de verkoop tijdens het productie proces. Een werknemer krijgt alleen loon dankzij een kapitalist die het kapitaal voor zijn loon voorschiet in afwachting van de verkoop van het product. Dus in die zin is er wel een verschil. Het verschijnsel werknemer is relatief nieuw. Vroeger, toen we nog jager verzamelaar waren, was iedereen ondernemer. Een ondernemer loopt meer risico waar ook meer rendement bij hoort.

Maar je kunt de werknemer ook zien als een ondernemer die zijn arbeid verkoopt en betaald krijgt op moment van leveren. Net zoals een zinkproducent die zijn zink verkoopt en betaald krijgt als hij levert.

Dus als zink niet uitgebuit kan worden op bestaansminimum nul en zonder vakbond, dan kan een arbeider dat helemaal niet. Alles wat je nodig hebt is een gezonde vrije economie. Die zorgt voor voldoende vraag naar arbeid en zorgt dat hij zijn arbeid tegen een goede prijs kan verkopen, omdat er vele afnemers zijn. 

Comments: