Vrijspreker: U beweert dat veel libertariërs op een mission impossible zijn. Hoe dat zo?

Opperdienaar: Libertariërs zijn niet erg succesvol gebleken en ook niet gemotiveerd hun strategie te veranderen. Als je vergelijkt hoe de kerk onder vuur ligt vergeleken met hoe de staat onder vuur ligt, is dat een behoorlijk niveau verschil. Een rapport in alle media over 300 priesters die meer dan 1000 kinderen misbruikten is overal te lezen.  Een voormalige ambassadeur van het Vaticaan vraagt zelfs om aftreden van de paus. Terwijl de Volkskrant een paus laat zien die schuldig het hoofd buigt terwijl de wind zijn jas over zijn hoofd jaagt (zodat het helemaal een tobber lijkt), berichten ze ook dat de overleden schurk McCain 'burgerschap als een patriottische plicht zag' en een 'vaderlandslievende dwarsligger' was en luis in de pels van Trump. 

En toch blijven er libertariërs die bij logica zweren als het om economie gaat, maar het afzweren als het om hun andere religie gaat. Of neem deze libertariër, Jeff Deist, die zegt dat hij niet zo geïnteresseerd is in 'peaceful parenting' en psychologie van Molyneux. De andere gelooft in een heilig boek met tegenstrijdigheden. Onderdanen geloven denk ik niet dat libertariërs zelf zo in hun denkbeelden geloven zoals etatisten of religieuzen dat doen.

De meeste libertariërs zijn in woord heel hard bezig met de wereld verbeteren, maar in daad schieten ze zichzelf in de voet. Het zijn vaak een soort 'virtue signalers'. Misschien voelen ze aan dat de overmacht overweldigend is en het tij niet te keren. Net als de linksmens druk bezig om zijn morele superioriteit te etaleren, alleen minder succesvol. Bij de socialist dient het etaleren van de morele superioriteit vooral om de morele inferioriteit te verbergen. Ik denk dat het bij libertariërs een soort lijfsbehoud is. Effectief de heerser trotseren, was in vele jaren evolutie na de landbouw revolutie, niet goed voor de gezondheid. Als je het dus doet, moet je het zo doen dat het gedoemd is te mislukken. Uit lijfsbehoud.

Vrijspreker: Hoe zou het wel kunnen?

Opperdienaar: Ik denk dat de staat 'anti fragile' is. Als je het bevecht wordt het sterker. Elke defensieve actie leidt tot een toename van de politiestaat. Elke tegenargument leidt tot verdere onderdrukking van ideeën en vrijheid van meningsuiting. Het is als een spier die sterker wordt  door belasting. Misschien moeten jullie er in meegaan. Geef ze een fles drank en de autosleutels. Drijf het in absurditeit. In 63 geslachten, in bossen versnipperen om het milieu te redden, in iedereen is een fascist, racist, seksist,  in: voormalig hoofd van het 'center for disease control' wordt gearresteerd omdat hij iemand die hij al 20 jaar kent bij het afscheid van een etentje bij haar kont pakt en geboeid wordt afgevoerd door 2 agenten of een race coureur die sponsor verliest omdat zijn vader een racistische opmerking maakte voordat hij geboren werd. Oorlog is vrede, vrijheid is slavernij, onwetendheid is kracht, gek is normaal. Verwelkom de meest absurde zaken van etatisten met enthousiasme en doe er nog een schep boven op. Het is nog leuker ook.

Vrijspreker: Maar libertariërs houden het graag eerlijk en voeren het debat met open vizier. Verelendung leidt niet noodzakelijkerwijs tot een vrijere en betere samenleving. In Venezuela kan je nog steeds wachten op een ommekeer vechtend over de beste vuilnis.

Opperdienaar: Je gaat er vanuit dat jullie de andere kant op wel succesvol zijn. Als het anti fragile is, kun je het misschien niet bevechten met gewone wapens.

Comments: