De 3 aanvallen op het kapitalisme

In het boek "The attention merchants" worden 3 aanvallen genoemd op het kapitalisme. Alle aanvallen zijn van morele aard.

Vrijspreker: Wat was de 1e aanval?

De eerste aanval is die van Karl Marx. Hij stelde dat de arbeider in feite bestolen werd door de kapitaal bezitter. De arbeider zijn arbeid is meer waard dan hij aan loon ontvangt en het verschil "surplus labor" oftewel 'overtollige arbeid' wordt ten onrechte afgeroomd door de kapitaalbezitter die in feite niets bijdraagt omdat hij niet zweet. De kapitalist kan eenzijdig het loon van de arbeider zo laag zetten als hij maar wil en zorgt dus dat de arbeider net niet van de honger omkomt om zijn winst te maximaliseren. Dit omdat de kapitalist het monopolie op kapitaal bezit via eigendomsrechten. Zijn eigendom van het kapitaal kwam door toeval uit de lucht vallen en is onterecht. Van Marx komt ook het idee dat iets waardevol wordt door de hoeveelheid arbeid die gestoken wordt in de productie van iets. Dit is de zogenaamde "labor theory of value". Arbeid staat centraal en bepaalt de waarde van iets.

Oostenrijkse economen, om te beginnen Ludwig von Mises, wezen er op dat de oorzaak gevolg relatie andersom ligt. De waarde van iets bepaalt hoeveel arbeid er in gestoken wordt om het te produceren. Een hotelkamer in New York is niet duur omdat de grond van het hotel duur is, maar de grond waarop het hotel staat is duur omdat een hotel op die grond zetten, kamers oplevert die je voor veel geld kunt verhuren.

Libertariërs maken de 'labor theory of value' belachelijk door het op een ander gebied van toepassing te maken.

karl marx labor theory of sex

Deze eerste aanval op het kapitalisme, werd gebruikt om met de steun van de arbeider de kapitaalbezitter te onteigenen. Alle kapitaal werd nu van een klein groepje mensen binnen de overheid. Het kwam voor hen als een geschenk uit de lucht vallen. Ze lieten het kapitaal na verloop van tijd wegroesten en uit elkaar vallen. Kapitaal was overgegaan van eigenaars die wisten het te produceren en onderhouden naar mensen wiens macht was gebaseerd op de theorie dat kapitaal uit de lucht kwam vallen en voor uitbuiting diende. Ze gebruikten hun monopolie op kapitaal om arbeiders naar het bestaansminimum te drijven, zoals hun theorie over kapitaal voorspelde. Niemand buiten hun groep mocht kapitaal bezitten.

Vrijspreker: Wat was de 2e aanval?

Opperdienaar: De tweede aanval was de consumenten revolutie die in de jaren 30 begon. Wederom was de boosdoener de kapitalist en ondernemer, die hulpeloze consumenten via slinkse reclames meedogenloos zijn nutteloze of vaak zelfs schadelijke producten aansmeerde. Van kankerverwekkende sigaretten tot exploderende flessen frisdrank waar ook nog teveel suiker in zat. Natuurlijk moest de overheid hier weer ingrijpen om de consument te verdedigen tegen de op winst beluste kapitalist. Natuurlijk wordt ook hier de consument uiteindelijk de dupe, net zoals de arbeider uiteindelijk de dupe was van de eerste aanval. De consument kreeg minder aanbod voor hogere prijzen. Ook deze trend maakt het in principe mogelijkheid om de consument naar het bestaansminimum te reguleren. Echter door de enorme productiviteitstoenames door IT technologie, internet, smartphones etc in het Westen is het deze verarming bijna volledig door de markt gecompenseerd ondanks hogere lasten (‘ crisis heffing’ )  en verstikkende regelgeving om de onderdaan armlastig en snakkend naar een redder in nood te houden. Als Opperdienaar maak ik me geen zorgen dat de onderdaan daar achter komt, want wij hebben immers het onderwijs gemonopoliseerd. De onderdaan is hierdoor zo de weg kwijt dat we hem kunnen vertellen dat monopolies slecht zijn, behalve als wij het zijn.

Vrijspreker: En de laatste aanval?

Opperdienaar: De laatste aanval is die van de milieubeweging. Ook hier is de voornaamste boosdoener de ondernemer en kapitalist, die met zijn fabrieken de aarde verdrietig maakt en ijsberen, pinguïns, walvissen en andere schattige dieren uitroeit. Ook hier is de overheid vereist om de producenten van goederen en diensten 'op de vingers te tikken' en 'aan banden te leggen'. Net als de te beschermen arbeider en te beschermen consument, zal ook hier het te beschermen milieu het slachtoffer zijn. Want als een probleem geld oplevert, dan moet je het probleem groter maken, want dan levert het nog meer geld op. Net als met de strijd tegen drugs, armoede, ongelijke behandeling van bepaalde rassen en criminaliteit, worden problemen die het geweldsmonopolie aanpakt, altijd groter. Wat deze laatste aanval iets anders maakt, is dat de onderdaan nu zelf ook schuldig is met zijn CO2 uitstoot. Dat moet ook wel wat de onderdaan is zelf ook gedeeltelijk kapitalist geworden. Dus moet er ook schuld op zijn hoofd worden geladen om hem daarna uit te melken.

Vrijspreker: Is er nog een nieuwe aanval op komst?

Opperdienaar: Misschien niet zo zeer een aanval op het kapitalisme. Maar het is goed mogelijk dat de volgende kruistocht een etnische groep is die 'beschermd' moet worden tegen een stel populisten. Ook deze bescherming door het geweldsmonopolie zal dan dramatisch aflopen voor de beschermden. Je kunt er eigenlijk van uitgaan dat als de overheid je gaat beschermen tegen een vage aanvaller, dat je beter je koffers kunt pakken.

Comments:

Doneer2a