Hub Jongen

Hub Jongen, oprichter van de Vrijspreker en het Libertarisch Centrum overleed woensdag 15 juni. We zouden diezelfde avond nog bij elkaar gekomen zijn bij de Chinees in Sliedrecht om de toekomst van de Vrijspreker te bespreken. 

 

Hub was natuurlijk een persoon, een vader en een echtgenoot, maar ik zal het hebben over Hub de libertariër. Het keerpunt in Hub's denken hierover was de publicatie van de science fiction roman Atlas Shrugged van Ayn Rand. Een boek uit 1957, wat hij vrij snel na publicatie gelezen moet hebben, want hij noemt eind jaren 50 begin jaren 60 als het punt waarop hij libertariër werd. Het verbaast niet dat dit boek zo'n diepe indruk maakte op Hub, aangezien het behandelt hoe de harde werkers en ondernemers uiteindelijk de steunpilaren zijn waarop de overheid rust die hen onderdrukt. Atlas Shrugged gaat over wat er gebeurt als deze steunpilaren 1 voor 1 gaan staken omdat ze hun uitbuiting zat zijn. Louk vertelde me dat Hub in die tijd vaak aan de waterkant gevonden kon worden waar hij Atlas Shrugged zat te lezen. De impact van Atlas Shrugged was op veel mensen aanzienlijk. Ik was laatst nog bij een kunstexpositie van Micky Hoogendijk en ik hoefde maar Atlas Shrugged te noemen en ze vertelde me dat ze het boek ook aan haar ex Adam Curry had gegeven en dat het op hen beiden zo'n diepe indruk had gemaakt. Hub vertelde ook dat hij aanvankelijk dacht dat hij eenvoudig 10 mensen een kopie van Atlas Shrugged zou geven, die dan vervolgens elk weer 10 mensen een kopie zouden geven en dat het idee van vrijheid zich snel zou verspreiden. Het leek zo simpel A=A, het non agressie principe, maar het bleek allemaal nog tegen te vallen. Wij libertariërs hebben vaak het idee dat als we iemand wijzen op een denkfout, dat deze dan net zo verheugd is als wanneer wij hem er op zouden wijzen dat hij met een lekke band rond rijdt, of elke woensdag iets kankerverwekkends eet. Libertariërs zien een wereld vol mensen die met een lekke band rijden en zich af vragen waarom er zoveel verkeersongelukken zijn. Meestal worden ze echter boos op de boodschapper en denken ze dat de oplossing is om de band aan de andere kant van de auto ook lek te maken. Gezien de staking van ondernemers in Atlas Shrugged, verbaast het niet dat hij in 1977 zijn ingenieursbureau verkocht.

 

De verspreiding

Via 'Laissez fair books' kon hij een clubje van 12 nederlanders bij elkaar zoeken die samen een papieren nieuwsbrief begonnen. Deze Vrijbrief groeide al vrij snel tot 300 a 400 abonnees. De papieren nieuwsbrief veranderde in een elektronische versie rond de eeuw wisseling die vrij snel overging in de website libertarian.nl en de Vrijspreker. Hub was ook internationaal actief via ISIL en de libertarian party in de VS als mede oprichter van de nederlandse libertarische partij. 

 

Toch was Hub nooit wanhopig en bleef altijd positief. "Despereert niet" zei hij dan zonder onrealistisch positief te worden. "We zijn nog niet op een punt van een versnelling. Je hoort nog teveel 'Je kunt er toch niets aan doen, wat maak je je druk?' " Hij zag ook een zetel voor LP niet als realistisch.

 

Mijn eerste contact met Hub 

Net zo als Hub voor het eerst zijn Nederlandse mede libertariërs vond via het Amerikaanse Laissez fair books, vond ik ook Hub via diezelfde Amerikaanse omweg. Toen ik namelijk voor het eerst met een libertariër in aanraking kwam dacht ik natuurlijk allereerst dat het onzin was en niet kon werken, maar omdat ik in discussies vaak zwak eindigde, besloot ik de aanbevolen Ayn Rand en Walter Block te gaan lezen. Ik raakte snel overtuigd maar aangezien ik nog wel wat vragen had, schreef ik Walter Block om uitleg. Ik had toen het idee dat libertarisme dusdanig nieuw was, een soort filosofische equivalent van een Iphone 10, dat ik Walter Block schreef: In Nederland heeft waarschijnlijk niemand hier nog van gehoord, zonder zelfs maar te zoeken of er medestanders waren in Nederland. Ik kon me gewoonweg niet voorstellen dat iemand in Nederland reeds deze filosofische Iphone 10 gebruikte, laat staan al 45 jaar eerder. Ook ik was van mening dat ontdekking gelijk stond aan explosieve groei. Hierop bracht Walter mij in contact met de vrijheidslijst, waar iemand mij door verwees naar de vrijspreker. Zo kwam ik in contact met Hub.

 

Dit contact leidde tot mijn eerste artikel voor de Vrijspreker in 2007 en een vast schrijverschap in 2010. Elke vaste schrijver had voorafgaand aan deze rol een kennismakingsetentje met Hub en Rita bij de Chinees. Uiteindelijk kwam ik 2014 bij het Libertarisch Centrum, de stuurgroep van de Vrijspreker die een aantal maal per jaar bijeen kwam in de voornoemde Chinees in Gouda om de toekomst van de Vrijspreker te bespreken met Aad Hulscher, Andre Somberg, Hendrik Jan Rogge, Louk Jongen, Paul Martens en Rita. Aad die mij hier voor polste en mijn aarzelingen over bestuurlijke administratieve functies aanvoelde, verzekerde mij dat het niet veel voorstelde en dat de bijeenkomsten voornamelijk draaiden om gezellig eten en praten. Maar ik ontdekte snel dat Hub altijd een kladblok bij zich had met nieuwe ideeën en dat er een agenda werd bijgehouden en notulen werden geschreven met actiepunten.

 

En hoewel Hub en Riet mensen als Ron Paul, Ayn Rand en Murray Rothbard persoonlijk ontmoet hadden, maakte het op mij de meeste indruk dat iemand al in de jaren zestig al libertariër was. Dat is alsof je hoort dat iemand in 1960 al met een iPhone 10 over het internet surfte.

Hoe onafhankelijk van geest moet je zijn om in de jaren zestig, toen iedereen vrijheid interpreteerde als seks, drugs en rock en roll, vrijheid van overheidsagressie te kunnen herkennen?

Hoe onafhankelijk van geest moet je zijn om in de jaren zestig, toen iedereen dweepte met communisme en Harry Mulisch Fidel Castro de hemel in prees, echte vrijheid te kunnen herkennen?

Hoe onafhankelijk van geest moet je zijn om in de jaren zestig, toen de verzorgingsstaat explodeerde, te beseffen dat vrijheid meer is dan die paar kruimels die je van je heerser krijgt toegeschoven?

 

Daarvoor moet je ontzettend sterk in je schoenen staan en onafhankelijk kunnen denken. Ik denk aan de filosoof Arthur Schopenhauer die vrolijk theoretisch zat te filosoferen, niet door hebbend dat Napoleon met zijn 'grand armee' er aan kwam. Of de Oostenrijkse econoom Ludwig von Mises, die nog net weg kon komen terwijl de nazi's zijn appartement binnenvielen. Of hoeveel mensen in Oost europa haalden niet enthousiast de nazi's als bevrijders binnen uit afkeer van de Sovjets, om daarna weer voor de Sovjets te juichen om van de nazi's af te komen en momenteel weer met ongetemperd enthousiasme Een Unie van corrupte bureaucraten binnenstappen. Het is kennelijk ontzettend moeilijk de tirannie van de heersers vroeg te zien als iedereen om je heen juicht over hoe lief ze voor de armen zijn, ons beschermen tegen de slechteriken en baby's knuffelen.

Het verleden 

Daarbij speelt natuurlijk ook het verleden een rol. Hub was al eerder van zijn geloof in God genezen. Daarvan leer je dat grote groepen mensen met uitgestreken gezicht en volle overtuiging recht in je gezicht de meest grove onwaarheden met grote passie kunnen verdedigen. Je leert dat mensen eerst een emotie hebben en daarna pas een argument erbij zoeken en dat het hooguit 1% van de bevolking is die begint met een argument en eindigt met een emotie in plaats van andersom. Verder speelde het denk ik ook mee dat hij een ingenieursbureau had gehad. Met een eigen bedrijf kom je onvermijdelijk in contact met de irrationaliteit van de overheid.

De toekomst 

Er was 1 ding dat Hub altijd ontzettend belangrijk vond. Dat was samenwerking tussen libertariërs. Met zijn bedrijf zorgde hij er al voor dat alles elektronisch met elkaar verbonden was en als voorvechter van vrijheid wilde hij ook het liefst alles en iedereen verbinden. Hub 'the hub' voor wie bekend is met engelse woord 'hub'. Hij haalde altijd de uitspraak van Rothbard aan: Als je 1 libertariër hebt, is het een 'lone wolf', als er 2 zijn beginnen ze een nieuwsbrief, maar zodra het er 4 zijn hebben ze 2 nieuwsbrieven. Hub vond het veel belangrijker om een groot aantal mensen een beetje bij te spijkeren dan met andere libertariërs onderling over de puntjes op de 'i' te bekvechten. Hij vond het ook jammer dat libertariërs en objectivisten vaak niet goed met elkaar over weg konden.

Vaak kwam hij bij het libertarische centrum ook met een groepje op de proppen met wie hij dan wilde samenwerken, waarvan ik dan vaak dacht: "Tja die hebben wel de klok horen luiden, maar weten niet waar de klepel hangt." Hub wilde dan echter toch meestal liever samenwerken dan niet.

Hub 'the hub' mocht dan van samenwerken houden, maar hij had goed het verschil door tussen samenwerken en onderwerping. De EU was hem dan ook een doorn in het oog. Graag had hij het Brexit referendum nog meegemaakt denk ik. Bij referenda had hij altijd het idee dat er OF naar geluisterd zou worden en dat was goed, OF er zou niet naar geluisterd worden en dan zouden ieders ogen geopend worden over de ware aard van hun heersers. Maar als uiteindelijke boodschap aan andere libertariërs in een interview met Vrijheid Radio zei hij: "Laat je niets op de mouw spelden, ook niet door libertariërs, zoek de waarheid."

 

 hub jongen

Comments:

Doneer3