De empathie kloof

Vrijspreker: U heeft nog een punt te melden uit het boek 'the mind club'. Wat is dat?

Opperdienaar: Het gaat om een verschijnsel dat velen van ons waarschijnlijk al kennen, maar wel eens expliciet gezegd mag worden: De empathie kloof.

Het houdt in dat we meer empathie kunnen voelen voor iets wat relatief ver weg staat dan voor iets wat vlakbij staat. Ik heb het al een keer eerder besproken met het volgende grafiekje.

empathyie profiel

De auteur van 'The mind club' gebruikt het volgende grafiekje om de ongelijkheidskloof te beschrijven. We hebben affiniteit voor een gezond persoon, maar een geanimeerd mens in een film vinden we eng omdat het net niet klopt. Net als een valse noot eigenlijk, die net niet zuiver is. Als je er dan weer een octaaf naast zit, is het weer wel goed. Zo blijken mensen karikaturen leuk te vinden en portretten ook, maar als het gelijkenis met een mens pretendeert, maar het niet is zoals een zombie: jakkes. Dit schijnt zelfs bij apen vast te stellen te zijn volgens de auteur.

empatie kloof

Vrijspreker: Wat heeft affiniteit te maken met het non agressie principe?

Opperdienaar: Om onderdanen zo ver te krijgen dat ze tot geweld overgaan tegen mensen die hen niets aangedaan hebben, is heel wat nodig.

orwell bombing

Als heerser moet je de toekomstige zondebokken eerst mentaal in de 'uncanny valley' duwen voordat ze fysiek vermoord kunnen worden. Ze zijn niet zoals wij, maar ook niet zoals een zeehondje. Dierenactivisten zoals Volkert van der Graaf, laten dit ook duidelijk zien. Ze houden van dieren en van gelijkgestemden, maar Pim Fortuin viel in de kloof.

Vrijspreker: En ze nog verder doorschuiven, zoals een mug?

Opperdienaar: Dat is helemaal goed, maar dan moet je wel eerst de hobbel van een zeehondje nemen. 

Er wordt natuurlijk bij dit soort ook vaak gebruik gemaakt van het verdierlijken van de onderdaan van de opponent. De moordenaar van Theo van Gogh, schijnt ook eerst op een varken geoefend te hebben. Of je de tegenstander nu een varken of een geitenneuker noemt, het blijft het voorportaal van de hel, je duwt hem in de 'uncanny valley'. In feite is het perspectief van de bommengooier van Orwell al alsof hij mieren doodt vanuit de grote hoogte van zijn vliegtuig.

In het boek wordt ook het voorbeeld besproken van de moordenaar Dennis Nilsen die zijn carrière begon in het leger, daarna als politieagent werkte en uiteindelijk als ambtenaar. Hij kon moeilijk communiceren met anderen en leidde een teruggetrokken leven. Om een lang verhaal kort te maken: Nilsen begon jonge mannen in zijn huis te lokken, met beloftes van eten drank en onderdak. Hij fantaseerde over ze als seksueel hulpeloos en uiteindelijk vermoordde hij er 15, ontleedde ze en spoelde ze door het toilet of gooide ze op een kampvuur. Bij zijn arrestatie verklaarde Nilsen "Ik pleng geen tranen voor mijn slachtoffers of voor mijzelf, noch voor degenen die geraakt zijn door mijn acties". Het was echter niet zo dat Nilsen geen verdriet kende. Hij maakte zich erg zorgen hoe het zijn hond Bleep zou vergaan na zijn arrestatie. Dit lijkt moeilijk te rijmen. Hoe kan iemand die zo wreed en ongevoelig is, zoveel houden van een hond? Voor wie de empathie kloof bekijkt, is het echter duidelijk. De hond zat bij de zeehondjes, de mannen die hij vermoordde zaten in de 'uncanny valley'.

 

Een soortgelijk verhaal besproken in het boek, is het verhaal van Davecat, de man die bij organische vrouwen uit de buurt blijft, maar die trouwde met een synthetische sekspop genaamd Sidore Kuroneko. Davecat heeft nooit ruzie met Sidore en zegt dat de pop gemakkelijker in de omgang is dan mensen. Davecat verklaarde: "In het begin was het seks, seks, seks, maar later werd dat minder en nu zijn we er gewoon voor elkaar" en "een vriend van me is gescheiden na 17 jaar huwelijk. Dat is een enorme investering in tijd, geld en emoties en ik ben niet geinteresseerd in iemand in mijn leven die er op elk moment vandoor kan gaan of transformeert in iets onplezierig."

Of neem Carlos Romero uit Florida. Hij had seks met zijn mini ezel Doodle. Hij verklaarde tegen journalisten:"Ik ben nooit dol op mensen geweest, dieren zijn er altijd voor je en ze zijn 100% eerlijk, niet zoals mensen die je in de rug steken, ziektes geven en tegen je liegen." Hij wilde zijn ezel ook terug hebben omdat hij er 500$ voor betaald had.

Of neem Hitler, die was vegetariër, maar had er geen probleem mee mensen te vermoorden voor de goede zaak.

 

Vrijspreker: Verschillende mensen hebben dus verschillende grafiekjes van haat en liefde afhankelijk van gelijkenis. 

Opperdienaar: Inderdaad, maar er zit wel een algemeen patroon in. Zo rijdt er zo'n malloot met een opgevoerde brommer rondjes voor mijn huis. Ik haat het als mensen hun voertuig opvoeren zodat ze snel ergens naar toe kunnen en dan zinloos rondjes rijden, 'spinning their wheels' heet dat letterlijk in het engels. Het gehandicapte meisje dat er naar kijkt, kraait echter van plezier over het kabaal. Dat is dan weer schattig. Misschien verandert mijn perceptie over de brommer, als de berijder een diagnose krijgt.

Comments:

Doneer2a