De hulpeloze helden

Vrijsprekers: Libertariërs en voluntaristen halen hun idee over wat moraliteit zou moeten zijn vaak uit logica, sommigen uit gevolgethiek en sommigen uit gevoel, zijn er nog meer mogelijkheden?

Opperdienaar: Veel main stream wetenschappers doen aan enquêtes als het om moraliteit gaat. Je kijkt alleen wat het is, niet wat het zou moeten zijn. Het einde van de geschiedenis is bereikt wat betreft moraliteit. Alleen nog de puntjes op de democratische 'i' zetten.

Vrijspreker: Tot wat voor soort conclusies komen ze met die enquêtes?

Opperdienaar: Als je het boek "The mind club" leest door Daniel M. Wagner en Kurt Gray (review), dan blijkt dat mensen bij het beoordelen van een brein eerst een opdeling maken a.d.h.v. 2 criteria: 'agency' (handelingsbekwaamheid/macht) en 'experience' (ervaring). De onderstaande kaart geeft een paar voorbeelden. Om morele rechten te verkrijgen, heb je volgens de onderzoekjes 'agency' nodig, om moreel verantwoordelijk te worden gehouden moet je ervaring hebben. Dus als een CEO een klein meisje slaat is, geniet het meisje morele bescherming en is de CEO moreel verantwoordelijk. Als een klein meisje echter een CEO slaat, vinden we dat grappig. Dit omdat het kleine meisje vanwege gebrek aan ervaring nog geen morele verantwoordelijkheid heeft en de CEO niet kwetsbaar genoeg is voor morele rechten.

Een onderscheid dus tussen denkende doeners, actievelingen die bewust de wereld naar hun hand zetten (corporaties, god vallen hier ook onder) en kwetsbare voelers (babies, puppies, zieken). De eerste groep heeft morele verantwoordelijkheid maar is zelf min of meer onkwetsbaar en de laatste groep heeft morele rechten, maar kan zich verder niet verdedigen. 

Aristoteles maakte dit onderscheid al: Er waren volgens hem morele doeners en morele patiënten. Mensen die in staat zijn te handelen en die grote morele verantwoordelijkheid dragen, maar als onkwetsbaar gezien worden en morele patiënten die hulpeloos wachtend aan de ontvangende kant zitten, klaar om moreel onrecht aangedaan te worden of om gered te worden.

Niet alleen slechte daden zoals moord en diefstal hebben dus deze 2 facetten maar ook goede daden hebben een redder en een geredde.  

 

agency experienceVrijspreker: Hoe maakt de overheid gebruik van dit morele sjabloon?

Opperdienaar: Heersers weten dit maar al te goed en gebruiken het op verschillende manieren. De overheid blijft altijd een machteloos en moreel slachtoffer van groot kapitalisten en buitenlandse bedreigingen. Het verschijnsel van moral typecasting, zorgt er voor dat je iemand ziet als krachtige handelende agent OF als hulpeloze patient. Het is net zo moeilijk om iemand in een ander licht te zien als het voor een acteur is om van van een heldenrol naar een schurkenrol over te stappen. Het blijkt dat als mensen iemand zien als patient, ze zijn zonden snel vergeven. Als ze iemand zien als agent (zowel held als schurk) kunnen ze hem niet als slachtoffer zien. Goed en slecht zijn het tegenovergestelde van de slachtofferrol. Mensen met baby gezichten blijken ook minder straf te krijgen in rechtszaken. Het is ook zo dat als we een slachtoffer zien, we automatisch een schurk verwachten die er verantwoordelijk voor is. Omgekeerd is het ook zo dat als we een held of schurk zien, dat we automatisch op zoek gaan naar een slachtoffer. Een verschijnsel dat Dyadic completion genoemd wordt.

Dus een overheid die de reddende engel speelt, zorgt dat onderdanen zeer ontvankelijk zijn voor een schurk (kapitalist, terrorist) en een slachtoffer (arbeider). Ook als die er niet zijn of zelf gecreëerd zijn. De onderdaan vult de ontbrekende rollen vanzelf in, complementeert ze: Dyadic completion.

Vandaar dat de overheid een hulpeloze held is. Zo zijn de hulpeloze dienaren bij justitie niet in staat de onderdaan van terroristen te redden. Dit omdat ze te weinig geld hebben. Volgens zelfonderzoek althans. Het is opgeblazen worden OF meer belasting betalen voor de onderdaan. De overheid heeft altijd te weinig geld en middelen. Ook defensie kan het land niet meer verdedigen tegen de oprukkende Poetin legers.

U.S. Bases Near Russia

Of wat te denken van die agressieve vlucht van een Russische straaljager vlak bij een Amerikaans oorlogsschip (dat vlak voor de Russische kust lag). Hoe gaat de Nederlandse staat ons verdedigen tegen dit soort agressie?

WED RUSSIAN JETS THUMB 160416

dangerous fly by russian plane us warship dangerously sail by

Vrijspreker: Door zich als zwak voor te doen (weinig agency) ontwijkt de overheid de morele verantwoordelijkheid zoals andere machtige personen en organisaties.

Opperdienaar: Precies en tevens wijzen we op de macht van de allerlei anderen die ons tegenwerken. Kapitalisten, de oppositie, Poetin en de Taliban. Natuurlijk moeten we soms ook heel machtig zijn. Daarom zijn we heersers en dienaren tegelijkertijd. Als we kritiek krijgen dan zijn we opeens kwetsbare, voelende dienaren, die veel empathie hebben met de armen en het milieu en de hulpeloze kinderen. We worden daardoor onkwetsbaar voor kritiek. Op andere momenten, voornamelijk als we onze wetten handhaven bij de eigen onderdanen, vertonen we veel 'agency'. Maar dat doen we allemaal om de wezens met weinig 'agency' te beschermen. Dit zorgt er voor dat we als superhelden, nooit kritiek krijgen. Maximale morele verontwaardiging ontstaat als iemand met veel agency iemand met weinig agency misbruikt.

Vrijspreker: Dus een CEO die een aardappel schilt?

Opperdienaar: Een aardappel heeft inderdaad geen agency, maar ook geen ervaring (kan geen pijn of andere emoties ervaren) Het misbruikte moet ook veel ervaring hebben voor maximale morele verontwaardiging. Zoals een baby of puppy. Vandaar dat dictators ook altijd een baby knuffelen voor de foto. De overheid staat niet genoemd in het diagram, maar ik vermoed dat het gezien wordt als iets met veel agency, maar ook ervaring. Dit omdat vadertje staat en het moederland heel verdrietig worden als je geen belasting betaalt.

Vrijspreker: Is dat niet iets dat voornamelijk bij de links mens werkt?

Opperdienaar: Misschien wel, maar de rechtsmens is altijd eenvoudig van meer overheid te overtuigen door over enge buitenlanders te beginnen die hij niet kent.

Het kan heel ver door sudderen. Het houdt stand in Venezuela waar de onderdanen van ellende uit elkaar vallen en de onderdanen geen toiletpapier en bier meer hebben, de elektriciteit uitvalt, vrouwen wordt gevraagd hun haardroger op te geven en ze nu ook honden en katten eten. Maar nog steeds blijven de portretten van de overleden heerser Chavez op de muren prijken, al komen de troepen uit de kazernes. Moraliteit is een ongekende kracht, sterker dan honger. Het idee dat de overheid de voelende machtelozen beschermt, houdt lang stand. En als de realiteit spijkerhard is, dan is er altijd nog hope en change. Er zijn natuurlijk nog steeds kwade krachten die de heerser tegenwerken met zijn hervormingen.

 

Comments:

Doneer5