Competitie en zelfkennis

Vrijspreker: Laatst sprak U weer iemand die tegen competitie is. Wat is daar het probleem mee?

Opperdienaar: Hij had het over schoonheidswedstrijden, want dat was slechts oppervlakkig. Maar hij gaf ook aan tegen intelligentie competitie te zijn.

Het probleem daarmee is dat welvaart voortkomt uit het feit dat iemand die meer voedsel van een stuk land produceert uiteindelijk meer kan bieden voor een stuk landbouwgrond. Hierdoor komt landbouwgrond uiteindelijk in handen van de beste, meest efficiënte landbouwers. Dit geldt ook voor fabrieken, scholen, etc.

Dit werkt ook in het voordeel van mensen die geen groene vingers hebben. Kapitaal kan het best eigendom zijn van hen die er het meest uit kunnen halen.

Helaas komt er altijd een stel communisten aan de macht die roepen dat dit oneerlijk is en die pikken alles in waarna er armoede uitbreekt. Voorbeeld boerderijen in Zimbabwe die onteigend werden van mensen die er al generaties lang boerden. De industrie in de USSR was ook zo'n voorbeeld.

Vrijspreker: Hoe komt het dat dit oneerlijkheid idee altijd zo aanslaat?

Opperdienaar:Natuurlijk denken mensen die weinig hebben, er wat aan over te houden. Maar het zijn denk ik ook mensen die te weinig gespeeld hebben met andere kinderen. Ze hebben niet geleerd dat ze ergens slecht in zijn, maar ergens anders goed in zijn. David Ricardo liet zelfs zien dat zelfs als je overal slechter in bent dan iemand anders, er nog steeds een plaats voor je is als je in sommige dingen minder slecht bent dan in andere dingen.

Een chirurg die ook beter kan typen dan zijn secretaresse, heeft er nog steeds voordeel bij het typen uit te besteden, als hij er 1 operatie meer door kan doen.

Soms vraag ik me wel eens af:"Ben ik nu de enige die het een slecht idee zou vinden om mij miljardair te maken?" Toch schijnt die zelfkennis onbereikbaar te zijn voor velen. Die zien het liefst een quotum voor hun groepje in de bestuurskamer. DEI:Er moet meer zwarte lesbiennes in het bestuur, want die zijn ondervertegenwoordigd. Alle machtsposities moeten een afspiegeling zijn van de samenleving. Er zijn niet genoeg hetero kappers, daar moet wat aan gedaan worden.

Volgens hun is alle specialisatie is een gevolg van racisme, seksisme of homofobie en moet bestreden worden. Het is een historische weeffout in het systeem. De natuur is egaal.

De Indiër die op PFS2024 sprak, haalde een uitspraak van zijn oma aan dat sommige mensen maar beter op de rand van de honger kunnen leven, anders komt er alleen maar ellende van (klaag de oma niet aan voor hate speech). Als je de obesitas epidemie ziet, moet je haar daar misschien gelijk in geven. Voor drugsverslaafden is welvaart ook een doodsvonnis.

Zo lijkt het me ook waanzin dat iedereen politieke macht moet hebben. Als libertariër vind je zelfs dat niemand het moet hebben. Maar je kunt niet ontkennen dat belastinggeld en macht voor een politicus gelijk zijn aan een oneindige kredietlijn voor een verslaafde. Alleen gaat bij dit laatste alleen de verslaafde dood en bij het eerste lijdt de hele bevolking.

obesity epidemic

Like food more marxism

Comments: